ေၿမာက္ဒဂံုကိုသြား ပံုမွားရိုက္ေလသူ

ဇာတ္လမ္းကဒီလိုပါ။ ကြ်န္မတို႔ သူငယ္ခ်င္းတစုက ဒဂံုတကၠသိုလ္ မွာ ေနာက္ဆံုးႏွစ္ E major တက္ေနပါတယ္။ က်ြန္မတို့ သူငယ္ခ်င္းေတြထဲမွာ ဇာျခည္မ ဆိုတဲ႔ သူငယ္ခ်င္းတေယာက္ကေတာ့ ၿမိဳ့ထဲက သူတို့အိမ္ၿပန္ၿပင္ေနတာေၾကာင့္ ေက်ာင္းနဲ႔နီးတဲ႔ ေျမာက္ဒဂံုမွာ အိမ္လာငွားေနပါတယ္။ သူ႔အေဖ နဲ႔ အေမကလည္း အိမ္ျပင္တဲ့ေနရာမွာ သြားႀကီးႀကပ္ေနတာမို႔ ညေနေစာင္းေလာက္ထိ သူတစ္ေယာက္တည္းေနရရွာပါတယ္။ တစ္ေန႔မွာေတာ့...ကြ်န္မတို႔ သူ႔ အိမ္မွာထမင္းစုခ်က္စားဖို႔ စီစဥ္ႀကပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ ဖ်ာလိပ္နတ္လည္းေမးၾကမယ္ဆိုတဲ့ စိတ္ကူးနဲ့ေပါ့ရွင္။ ဖ်ာလိပ္နတ္ဟာ အလြန္အရွက္ႀကီးတဲ႔ အမ်ိဳးသမိီးနတ္ပါ။ ႔ေမးမယ့္ေနရာမွာ ေယာက္်ားေလး အသံတို႔ ဓာတ္ပံုတိုရွိေနရင္ေတာင္ မဝင္တတ္ဘူးရယ္လို့ ၾကားဘူးပါတယ္။ မိန္းကေလးေတြကိုပဲ သီးသန့္ေဟာတဲ႔နတ္လို့ေတာင္ ေၿပာနိုင္ပါတယ္ရွင္။ အခ်စ္ေရးမ်ားေဟာရင္ အလြန္မွန္ကန္တယ္လို့လည္း သက္ၾကီးစကား သက္ငယ္ၾကား မွတ္သားရပါတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ ခ်က္ျပဳတ္စားျပီးၾကတဲ႔ေနာက္ ပါလာတဲ႔ သူငယ္ခ်င္းေယာက္်ားေလးေတြ။ကုိ အၿပင္မွာ သြားေနၾကဖို့ ႏွင္လွြတ္လိုက္ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ ဖ်ာလိပ္နတ္ေခၚဖို႔ စိုင္းၿပင္းၾကေတာ့တာေပါ့ရွင္။ ဖ်ာလိပ္နတ္ ေခၚပံုေခၚနည္းကေတာ့ အရင္ဆံုး ဖ်ာကိုလိပ္ျပီးေထာင္ထားရပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ ဖ်ာကို အလွျပင္ေပးရပါတယ္။လူေတြအလွျပင္သလို ဖ်ာရဲ႕ အေပၚပိုင္းေနရာမွာ ႏႈတ္ခမ္းနီနဲ႔ႏႈတ္ခမ္းပံုဆိုးေပးတာပါ။ ၿပီးေတာ့ ပါးေနရာေလာက္ကိုမွန္းျပီး ေပါင္ဒါရုိက္ေပးရပါတယ္။ ခါးလည္ေလာက္မွာ ပုဝါစည္းေပးရပါတယ္။ နတ္ကေတာ္ေတြ စည္းသလိုပါ။ ပန္းတစ္ပြင့္လည္း ပန္ေပးရပါေသးတယ္။ ေဘးနားမွာလည္း ေရတစ္ခြက္နဲ့ ၾကည့္မွန္တစ္ခ်ပ္ခ်ေပးထားရပါတယ္။အစစ အရာရာ ၿပင္ဆင္ၿပီးတဲ႔ေနာက္ ကြ်နိမတို႔ ငါးပါးသီလခံႀကပါတယ္။ ဖ်ာလိပ္နတ္ပင့္ဖို့ ၿပင္ဆင္ေရးကိစၥေတြ ၿပီးတာနဲ့ နတ္ေမးႀကတာေပါ့။ အဲ႔မွာစေတြ႕တာပါပဲ။ကြ်န္မ တို႔ေခၚတဲ ႔ဖ်ာလိတ္နတ္ ေရာက္လာသလားေတာ့ မသိဘူး။ ဖ်ာႀကီးက နဂိုရွိရင္းစြဲ အေလးခ်ိန္ထက္ ပိုေလးလံၿပီး လႈပ္ယိမ္းလာတာပါပဲ။ ဖ်ာလိပ္ကိုေမးမယ့္သူ ၄ေယာက္ေလာက္ လက္ေပၚတင္ရုံတင္ထားတာပါ။ ကြ်န္မတို႔လက္ေပၚက လႈပ္ေနတဲ႔ဖ်ာႀကီးကို ေမးပါတယ္။ အေမ ဒီထဲက တနလာၤသမီးကိုျပပါ ေပါ့။ ေမးဖူးတဲ႔သူေတြရဲ့ အေၿပာအရဆိုရင္ ဖ်ာလိပ္နတ္တကယ္ ဝင္လာတာ မွန္ရင္ ေမးႏိုင္တဲ့ လူစုထဲက တနၤလာသမီးရွိေနတဲ့ဘက္ကို ဖ်ာကို ယိမ္းၿပတတ္ပါသတဲ့။ ဒါမွ မွန္တယ္ဆို ဆက္ၿပီးေမးေပေတာ့ေပါ့။ဒါေပမယ့္ ကြ်န္မတို႔ ဆီဝင္လာတဲ႔နတ္ကေတာ့ ေဟာလိုက္သမွ် အကုန္လံုး အမွားေတြခ်ည္းသက္သက္ပါပဲ။ တနလာၤသမီးျပပါဆို ေသာႀကာသမီးကိုျပတယ္။ ထူးတာကေတာ့ ေမးလိုက္ရင္ ဖ်ာကို တရမ္းရမ္းနဲ႔ေျဖတာပါပဲ ( ေၿဖတဲ့ အေၿဖေတြကေတာ့ အမွားေတြေပါ့ရွင္)။ ၿပီးေတာ့ တျဖည္းျဖည္းႀကမ္းလာပါတယ္။ ဒီလိုဆိုေတာ့ ကြ်န္မတို႔လည္းအခ်င္းခ်င္း မ်က္ရိပ္ျပရျပီေပါ့။ ဘာလဲဟ မွန္လည္း မမွန္ဘူး ဘာေတြလဲေပါ့။ ဒါနဲ႔ ခဏနားျပီး အေမ မွန္ႀကည့္ပါ ေရေသာက္ပါေျပာေတာ့လည္း မွန္ဘက္ယိုင္က်လိုက္ ေရခြက္ဘက္ယိုင္က်လိုက္လုပ္သား။ ဆက္ေမးမယ္ျပင္ေနတုန္းမွာ အိမ္ေရွ့ကေန ကြ်န္မသူငယ္ခ်င္းေကာင္ေလး၂ေယာာက္အိမ္ထဲကို မေျပာမဆိုဝင္ခ်လာပါတယ္။က်ြန္မတို႔ကေတာ့ သြားျပီး ပ်က္ျပီလို့ စိတ္ထဲက တထစ္ခ် ထင္လိုက္ၾကပါတယ္။ ဟုတ္တယ္ေလ အရွင္လတ္လတ္ ေယာက္်ား၂ေယာက္ဝင္လာမွေတာ့ နတ္က ၿပန္ပို့စရာေတာင္မလိုေတာ့ပဲ ေအာ္တိုငုတ္တုတ္ Goျပီေပါ့။ ဒါနဲ႔ ဖ်ာလိပ္ကိုခ် ဝင္လာတဲ႔ ၂ေကာင္ကို ပယ္ပယ္နယ္နယ္ ကေလာ္တုတ္မယ္ေပါ့။ သူတို႔က ကြ်န္မတို့ မိန္းကေလးေတြ သူတို႔ကို ဘတ္ျပီး ဘာလုပ္မလဲ လာေခ်ာင္းတာတဲ႔ေလ။အဲမွဒီအခ်ိန္မွာပဲ လက္ထဲကခ်မယ့္ ဖ်ာလိပ္ႀကီးဟာ ေလေပြေမႊ႔သလို ရမ္းေတာ့တာပဲ။တကယ္ပါ။ေအာက္က မ,ထားတဲ႔လက္ေတြ ရဲတြတ္ေနတဲ႔အထိပါပဲ။ အဆိုးဆံုးက အဲ႔ဖ်ာလိတ္ႀကီး ဟာ ကြ်န္မဘက္ယိုင္ယိုင္လာျပီး ကြ်န္မေခါင္းကို ခဏ ခဏ လာရုိတ္ေနတာပါပဲ။ ဘာလဲေပါ့။ ေယာက္်ားေလး ဝင္လာတာေတာင္ ပြဲမပ်က္တဲ႔အျပင္ ပိုျပီးရမ္းခါေနတာ ဘာလဲေပါ့။ အဲလို ရမ္းခါ ရုိတ္ပုတ္အဆင့္နဲ႔ မိနစ္၂၀ေလာက္ႀကာသြားပါတယ္။ လူေတြကလည္း ဘာလုပ္ရမွန္းမသိ ေႀကာင္ေနႀကတာေပါ့။ ထူးျခားတာေတာ့ ကြ်န္မတို႔လံုးဝေႀကာက္မေနတာပါပဲ။ ကြ်န္မ ခဏ ခဏ သရဲ အေျခာက္ခံရဖူးပါတယ္။အေျခာက္ခံေနရတဲ႔အခ်ိန္မွာ လံုးဝေႀကာက္စိတ္ဝင္မေနတတ္ပါဘူး။ ၿပီးရင္ေတာ့ အေဖ ကယ္ပါ အေမကယ္ပါ ေအာ္ရေတာ့တာပဲ(ေမြးသမိခင္ ေမြးသဖခင္ ေက်းဇူးရွင္ႏွစ္ပါးကို သူေတာင္းစားႏွင့္ ႏွိဳင္းၿခင္းမဟုတ္ရပါရွင္)။ ဆက္ေျပာပါမယ္။ အဲဒီ သရမ္းေနတဲ႔ဖ်ာႀကီးကို ခပ္တည္တည္ပဲေမးလိုက္ပါတယ္။ ဟဲ႔ နင္နတ္မဟုတ္ဘူးမလား...??? ဘာလဲ..??? ဘာျဖစ္ခ်င္တာလဲ??? အဲလိုေမးေတာ့ ဖ်ာက ခဏေလာက္ေတာ့ ရမ္းတာေႏွးသြားတယ္။ ဒီအခ်ိန္မွာ ကြ်န္မသူငယ္ခ်င္းက နင္ သရဲလား......??? လို႔ေမးလိုက္ပါတယ္။အမယ္ေလး ရမ္းရမ္းျပီးျပလိုက္တာ ဒါနဲ႔ ကြ်န္မ သတိရျပီး လက္ပတ္နာရီကိုငံု႕ႀကည့္မိတယ္။ သြားျပီ။ အခ်ိန္က ေန႔လည္ ၁နာရီဆိုေတာ့ မြန္းလြဲ ေက်ာ္ျပီ။ ဒါအပုပ္ခ်ိန္ပဲဆိုတာ စိတ္ထဲမွာ သိလိုက္တယ္။ျပီးေတာ့ ခုန ဟင္းခ်က္တံုးက သားစိမ္းငါးစိမ္းေတြနဲ႔ ေဆးထားတဲ႔ ေသြးညွီေရေတြကလည္း အိမ္ေနာက္ေဖးမွာ ဒီတိုင္း။ ဒါေပမယ့္ ဟန္ကိုယ့္ဖို႔မလား အသံမာမာနဲ႔ေမးရတာေပါ့။ ဟဲ႔ !!! နင္ဘာေကာင္ျဖစ္ျဖစ္ ဂရုမစိုက္ဘူး။ ရာရာစစ လူေတြ ဒီေလာက္မ်ားေနတာ ဝင္ရဲတာ အံ႔ပါရဲ႕ အခုထြက္စမ္း။ လို့ ေၿပာတာေတာင္ မဆံုးေသးဘူး။ ကြ်န္မေခါင္းေပၚဖ်ာႀကီးယိုင္က်လာတယ္။ နာလိုက္တာ။ ကြ်န္မသူငယ္ခ်င္းက ထျပီး အိမ္ေရွ႔ခန္းကိုေျပးထြက္သြားပါတယ္။ အိမ္ေရွ့ဘုရားေက်ာင္းေဆာင္က ဘုရားေသာက္ေတာ္ေရခြက္ကို ေၿပးယူျပီး ဖ်ာကိုေလာင္းခ်လိုက္ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ ကြ်န္မတို႔ ဖ်ာကို လႊတ္ခ်လိုက္ႀကပါတယ္။အဲ႔လိုလုပ္ေနတဲ႔အခ်ိန္မွာ ေဘးမွာေထာင္ထားတဲ႔မွန္က အလိုလို ေမွာက္လဲျပီး ကြဲသြားပါတယ္။ ကြ်န္မတို႔လည္း ကိုယ့္လြယ္အိတ္ကိုယ္ဆြဲျပီး အိမ္ရွင္ ဇာျခည္မ နဲ႔အတူ အိမ္အၿပင္ကို ေၿပးထြက္ခဲ႔ႀကပါတယ္။ အိမ္ႀကီးကိုေတာ့ ဒီအတိုင္း ထားခဲ့ၾကတာေပါ့ရွင္။ ေျပးထြက္လာရင္း ကြ်န္မ ပထမဆံုး ခံစားမိတာက ငိုခ်င္လာတာပါပဲ။ ရင္ထဲကလႈိက္ျပီး ခ်ံဳးပြဲခ် ငိုခ်င္လာတာ။ ေနာက္မွ လူႀကီးေတြေျပာျပတာေတာ့ လိပ္ျပာငယ္သြားတာတဲ့။ ဟုတ္မွာေပါ့ သရဲက ခဏ ခဏ ဖ်ာလိပ္နဲ႔ရုိက္တာကိုး။ ဒါနဲ႔ မငိုဘူးလို့ စိတ္အားတင္းရင္းကေန လမ္းမႀကီးမွာ ထိုင္ၿပီး ငိုခ်မိေတာ့တာပါပဲ။ ငိုလို႔ေကာင္းလိုက္တာမွ ရုပ္ရွင္မင္းသမီးေတြနဲ့ နင္လားငါလားပဲ ။ ဒီလိုနဲ႔ အိမ္ရွင္သူငယ္ခ်င္းမကလည္း သူ႕အိမ္မျပန္ရဲေတာ့ပဲ ျမိဳ႕ထဲကအိမ္ကိုလိုက္သြားပါတယ္။အဲဒီေန႔အတြက္ေတာ့ လူစုခြဲလိုက္ႀကပါေတာ့တယ္။ ေနာက္ေန႔ ေက်ာင္းေရာက္တဲ႔အခ်ိန္မွာေတာ့ ျပႆနာတခုက ေစာင့္ေနပါေတာ့တယ္။ မေန့က ဖ်ာလိပ္နတ္ေခၚတဲ့ အိမ္ရွင္ ဇာျခည္မကို အိမ္မွာေကာင္းေကာင္းမေနပဲ ေပါက္တတ္ကရေတြ လုပ္ရပါ့မလားဆိုၿပီး သူ့အေမ ေဒါသူပုန္ထေနတယ္ဆိုတဲ့ သတင္းနဲ့ ညေနျပန္တဲ႔အခါ ဇာျခည္မ တစ္ေယာက္တည္းၿဖစ္ေနလို့ သူ႔ မိဘေတြျပန္လာမယ့္အခ်ိန္အထိ ဝိုင္းၿပီးအိမ္ေစာင့္ေနေပးႀကဖို့ အစရွိသၿဖင့္ေပါ့။ ကြ်န္မ ကပဲ ေဟ့ ဒီသရဲက ပရိတ္ဒဏ္ခံႏုိင္မလား လာေဟ့..... ဒီေန႔ အတန္းလစ္မယ္။ ခုပဲ ဇာျခည္ နင့္အိမ္သြားျပီး ပရိတ္ရြတ္မယ္ငါက state ေက်ာင္းမွာတုန္းက ဝတ္အဖြဲေခါင္းေဆာင္ ဆိုျပီး က်ြန္မတို့ အမ်ိဳးသမီးတသိုက္ ဇာၿခည္မအိမ္ကို ခ်ီတက္သြားပါတယ္။လိုရမယ္ရ ေယာက္်ားေလးေတာ့ ေခၚသြားမွလို့ စိတ္ကူးၿပီး သူငယ္ခ်င္း ေယာက်္ားေလးေတြကို ေသေဖာ္ညွိၾကည့္ေတာ့ နင္တို့ အစလုပ္တဲ့ ကိစၥ နင္တို့ဘာသာရွင္းၾကဆိုတဲ့ သေဘာလား၊ ေၾကာက္လို့ပဲလားေတာ့ မသိပါဘူး။ တစ္ေယာက္မွ လိုက္မယ့္လူမေပၚဘူး။ လိုက္ခဲ့မယ္ဆိုတဲ့ တေယာက္ကလည္း နင္တို႔ရြတ္ေနရင္ငါ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ကေနေစာင့္မယ္ေနာ္ ဆိုတာကပါေသး။ဒီလိုနဲ့ အိမ္ၿပန္လာၾကၿပီး ပရိတ္ရြတ္ႀကေတာ့တာပါပဲ။ ဘုရားပင့္ နတ္ပင့္ အမႊန္း အစံုစံုနဲ႔ သံေနသံထားနဲ႔ရြတ္တာ။ရြတ္ေနတုန္း ဘုရားခန္းအျပင္ဘက္ကေန တခြ်တ္ခြ်တ္နဲ႔ လမ္းေလွ်ာက္သံႀကားေရာ စိတ္ထဲေတာ့ ဟို လက္ဖက္ရည္ေသာက္တဲ႔ေကာင္ စိတ္ေကာင္းဝင္ျပီး လာေစာင့္ေပးေနတယ္ထင္မိေသးတယ္။ ဘယ္သူမွလဲ ထမႀကည့္ျဖစ္ဘူးေလ။ ဒါေပမယ့္ ကြ်န္မတို႔ သူေတာ္စင္လည္းမဟုတ္၊ အားထုတ္ထားတဲ႔ တရားကလည္းမရွိတာမို႔ ကြ်န္မတို႔ရဲ႕ အားထုတ္မႈဟာ အရာမေရာက္မွန္း မသိခဲ႔ပါဘူး။ ပရိတ္ရြတ္ျပီးတဲ႔ အခါ အျပင္လည္းထြက္ေရာ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္မွာ ရုပ္ရွင္ထိုင္ႀကည့္ေနတဲ႔ သူငယ္ခ်င္းကိုေတြ႕တာပါပဲ။ သူက အရင္..... လာဟ ငါလိုက္လာမလို႔။ ဒီမွာရုပ္ရွင္က ျဖတ္မရလို႔ ေခ်ာတီး တဲ့ ေသျပီ။ ဒါဆို အျပင္က ေျခသံက???......ဒါနဲ႔ ကြ်န္မတို႔ ဒီအိမ္ကို ငွားေပးတဲ႔ ပြဲစားဆီလိုက္ႀကပါတယ္။ က်ြန္မတို့ သူငယ္ခ်င္းတသိုက္ မရမကဇြတ္အတင္းေမးေတာ့မွ ပြဲစားက ေၿဖရမွာ စိတ္မပါသလို မအီမသာမ်က္ႏွာေပးနဲ့ ၿပန္ေၿဖပါတယ္။ ဒီအိမ္မွာ လူေသဖူးေႀကာင္း၊ ငွားေနတာျဖစ္လို႔ ေသခ်ာ သပိတ္မသြပ္ျဖစ္ေႀကာင္း၊ ပစ္ထားတာ ၃ႏွစ္ေလာက္ရွိျပီျဖစ္ေႀကာင္းနဲ႔ ဒီအိမ္မွာ တခါမွ အိမ္တက္ တရားနာ မလုပ္ဖူးေႀကာင္းေတြ တန္းစီၿပီးေပၚလာေတာ့တာပဲ။ မေပၚလို့ ရႏိုင္ရိုးလားရွင္။ က်ြန္မတို့က ပြဲစားကို လိမ္လည္တယ္ဆိုျပီး ရပ္ကြက္ရုံးတိုငိမယ္လို့ ေၿခာက္လိုက္တာကိုး။ ဒါနဲ႔ပဲ ဇာျခည့္ အေမကိုေျပာျပီး အိမ္ေျပာင္းဖို႔တိုက္တြန္းလိုက္ရတယ္။ဘြားေတာ္ကေတာ့ ၂ခါကုန္လို႔ ပူညံလိုက္တာေျပာမေနနဲ႔ ။ ဒါကေတာ့ က်ြန္မရဲ့ တကယ့္ကိုယ္ေတြ့ အၿဖစ္အပ်က္ပါ။ ပရေလာက အေၾကာင္းအရာေတြကို စိတ္ဝင္စားၾကတယ္ဆိုရင္ၿဖင့္ ကြ်န္မတို႔ မိသားစု ရန္ကုန္ကို ေၿပာင္းလာလာျခင္း ငွားေနဖူးတဲ႔ သာေကတ (၇)ရပ္ကြက္က အိမ္အေႀကာင္းလည္းေရးေပးပါမယ္ရွင္။