ေၾကြေဗဒင္ေဟာေသာ ေသာ္တာ ကို ေခၚလိုက္တာက…
"မမ ျပန္ၾကရေအာင္..အခ်ိန္တန္ၿပီ။"
"ေအး..ညီမေလး..ျပန္ၾကမယ္ေလ.."
ကားေပၚတက္သြားၿပီး လည္ျပန္ၾကည့္ကာ ကၽြန္ေတာ့္ကို ..ေျပာသြားပါသည္။
"ကံမကုန္ေသးရင္ ျပန္ဆံုေသးတာေပါ့ေနာ္..။"
သိခ်င္စိတ္က က်ယ္ျပန္႔ေနေသာေၾကာင့္ အျမန္လွမ္းေမးလိုက္ပါသည္။
"ခင္မ်ားတို႔ႏွစ္ေယာက္မွာကၽြန္ေတာ္နဲ႔ဆံုဖူးတဲ့နတ္သမီးက ဘယ္သူလဲ။"
"ႏွစ္ေယာက္စလံုးပဲ"
"ဗ်ာ.."
" ကၽြန္ေတာ္ အိပ္မက္မက္ေနတာေတာ့ မဟုတ္ေလာက္ပါဘူး..ထင္ပါတယ္။ "
"ဟုတ္ပါတယ္..အိမ္မက္မဟုတ္ပါဘူး။ တစ္ကယ္ပါ။ ျပန္ေတာ့မယ္ေနာ္"
ကၽြန္ေတာ့္ေရွ႕မွ လွ်င္ျမန္စြာေပ်ာက္ကြယ္သြားပါေတာ့သည္။
(တျခားမေတြးပါနဲ႔..ကားကေမာင္းထြက္သြားၿပီေလ)
ကၽြန္ေတာ္ ဘာေျပာရမွန္းေတာင္ မသိေတာ့ပါ။ ကၽြန္ေတာ့္နံေဘးမွေတာ့
ကားဘီးဖာတဲ့ေကာင္ေလးက..
"အကို ကားဘီးေပါက္တာဖာၿပိးသြားၿပီ"
"ေအး ေအး ညီေလး..ဘယ္ေလာက္က်လဲ။"
"တစ္ေထာင္ပဲေပးပါအကို"
"ေက်းဇူးပါပဲ ညီေလးရယ္.."
ကားေပၚတက္လိုက္ရင္း ဘယ္လိုဘယ္လိုေၾကာင့္ ႏွစ္ေယာက္ျဖစ္ေနတာလဲဆိုတာကို
ေတြးရျပန္ပါေတာ့သည္။ ဒီအတိုင္းဆိုရင္..ကၽြန္ေတာ္ သိသြားပါၿပီ။
ေဗဒင္ေဟာတဲ့ ႏွစ္ေယာက္စလံုးသည္ ဆက္စပ္မႈရွိေနၿပီး သူတို႕ႏွစ္ေယာက္ႏွင့္
အတူ တစ္စံုတစ္ေယာက္လည္း ပါ၀င္ေနေပမည္။
နတ္သမီး ႏွင့္ေတြ႕လိုက္တိုင္း ကၽြန္ေတာ့္ဦးေႏွာက္ေတြ
မွိဳင္းမိသြားတာမ်ားပါသည္။ အခုလည္း မွိဳင္းမိျပန္ပါၿပီ။ နတ္သမီး
ရွာပံုေတာ္ကို ေသခ်ာဖြင့္ရေတာ့မည္မွာ အလြန္လိုအပ္ေနပါၿပီ။
ဘယ္လိုလုပ္ရပါ့မလဲ…။
အိမ္ကိုျပန္ေရာက္ေတာ့ သြားခဲ့ေသာကိစၥမ်ားကို ေမႏွင့္ေဖကို
ျပန္ေျပာျပရင္း ေနာက္ဆံုးမွာ..ကၽြန္ေတာ္ႀကံဳေန ရေသာ အျဖစ္အပ်က္မ်ားကို
မခၽြင္းမခ်န္ ေျပာျပလိုက္ပါသည္။ စကားဆံုးေတာ့ ေမေမက..
"ေမေမကေတာ့ ၀မ္းသာတယ္။မျမင္ဖူးေသးေပမယ့္ နတ္သမီးဆိုတဲ့ မိန္းကေလးကို
ေက်းဇူးတင္မိတယ္။"
"ဟာ..ေမေမကလည္း ဘာဆိုင္လို႔တုန္း"
"ငါ့သား လူလည္ႀကီးကို ခ်စ္တက္လာေအာင္..ေတြေ၀တက္လာေအာင္..စာသင္ေပးလို႔ေပါ့ကြ။"
"ေမေမကလဲဗ်ာ.."
"လူဆိုတာ ခ်စ္မိရင္ ဒီလိုပဲျဖစ္တက္ၾကတယ္သားရဲ႕။ မင္းဘယ္ေနရာမွာ ဘယ္ေလာက္ေတာ္ေတာ္
ဒီေနရာမွာေတာ့ ည့ံခ်င္ညံ့ေနမွာပဲ။ဘာပဲေျပာေျပာ ေကာင္းတယ္။မင္း
အိမ္ေထာင္ျပဳသင့္တာၾကာၿပီ။
ငါတို႔ ဘယ္ေတာ့က်မွ ေျမးေတြျမစ္ေတြနဲ႔ေနရမွာလဲ။ "
ေဖေဖကလည္း၀င္ေျပာလာပါသည္။
"လူဆိုတာ အစည္းအ၀ိုင္းနဲ႔ေနရတဲ့သတၱ၀ါမ်ိဳးသားရဲ႕။တစ္ေယာက္တည္း ေနရင္
တိရစၧာန္နဲ႔မျခားဘူးကြ။
ေဖေဖေျပာခ်င္တာကေတာ့ကြာ..မင္း အခ်ိန္က်ၿပီ။ ရေအာင္သာေလွ်ာက္ေပေတာ့။
အခ်ိန္တန္ရင္ေရာက္သြား
လိမ့္မယ္။ ေလွ်ာက္ဖို႕က မင္းတာ၀န္..ေရာက္လာဖို႔က သူ႔တာ၀န္။ ကဲ..သြားနားေတာ့။"
"ေမေမတို႔လည္း ဘုရား၀တ္ျပဳရဥိးမယ္။"
"ဟုတ္ကဲ့..ေက်းဇူးပါ ေဖေဖႏွင့္ေမေမ"
အိမ္ခန္းထဲသို႔ ၀င္လာလိုက္ၿပီး ကၽြန္ေတာ္လည္း စိတ္ေမာေမာႏွင့္
ကုတင္ေပၚသို႕ပစ္လွဲခ်လိုက္ပါသည္။ စိတ္ထဲမွလည္း..ဖုန္းလာရင္ေကာင္း…..အဲ့။
ဖုန္းသံ..။
ေဖေဖႏွင့္ေမေမ ဘုရားရွိခိုးေနတာ အေႏွာက္အယွက္ျဖစ္မွာ စိုးေသာေၾကာင့္
အျမန္သြားကိုင္လိုက္ပါသည္။
"ဟယ္လို..အမိန္႔ရွိပါခင္ဗ်ာ။"
"ထမင္းစားၿပီးၿပီလား…"
"အဲ..ထမင္းစားဖို႔ေမ့ေနတယ္။ စားရေသးဘူး။"
"သိတယ္ေလ..ဒါေၾကာင့္ သတိလွမ္းေပးတာ..ထမင္းစားလိုက္ဦးေနာ္။"
"ကၽြန္ေတာ့္စိတ္ကို သိသိေနတာ..ဘာေၾကာင့္လဲဟင္။ ၿပီးေတာ့ ညကေတြ႔ခဲ့တာ
ဘယ္သူက ကၽြန္ေတာ့္
နတ္သမီးလဲ.."
"ေအာင္မာ…အပိုင္တြက္ေနတာလား။ဘာေတြမို႔လို႔ အခုလိုေျပာရတာလဲ။ျပည့္စံု
စကားကို ျပန္ျပင္ေျပာပါ။"
"ေၾသာ္..မဟုတ္ပါဘူး။ ဆိုလိုတာက ကၽြန္ေတာ္သိတဲ့ နတ္သမီးက ဘယ္သူလဲလို႔ေမးတာပါ။"
"သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ကေျပာသြားတယ္မဟုတ္လား။ ႏွစ္ေယာက္စလံုးလို႔ေလ.."
"အာ..ရႈတ္ကုန္ၿပီကြာ..ဒါဆို ခင္ဗ်ားကေရာ…"
"နတ္သမီးပဲေလ…"
"အင္း…ေမွာ္ဆရာေရ…ေမွာ္ေက်ာင္းကိုျပန္ေပေတာ့..ပညာမစံုေသးဘူးလို႔
ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ေျပာရေတာ့မယ္ထင္တယ္"
"အင္း..လာခဲ့ေလ..ေမွာ္၀င္ၿမိဳ႕ကေစာင့္ေနမယ္..ခစ္..ခစ္။"
"ေကာင္းေရာဗ်ာ…"
"ကဲပါ..စိတ္ညစ္မခံပါနဲ႔။ ကိုကိုေမွာ္ဆရာ..ဘာျဖစ္ခ်င္တာလဲ။တစ္ခုပဲေျပာ"
"၂ ခုေျပာလို႔မရဘူးလား။"
"မရဘူး။တစ္ခုပဲ"
"………………."
"ေယာက္်ားႀကိးတန္မဲ့ စိတ္ေကာက္ျပေနတာ မရွက္ဘူးလား"
"………………….."
"မေျပာဘူးလား။ ဖုန္းခ်လိုက္ရမလား။ "
"ေျပာမယ္..နတ္သမီးဆိုရင္..ဘယ္သူပဲျဖစ္ျဖစ္ ေတြ႔ခ်င္တယ္။ "
"အဲ့လိုမွေပါ့"
"ၿပီးေသးဘူး။ အဲ့ဒါေတြ႔ေအာင္လုပ္ေပး။မလုပ္ေပးရင္..ေနာက္
ဖုန္းမေခၚနဲ႔ေတာ့။ မကိုင္ဘူး။"
"ျပည့္စံုကေနႏိုင္လို႔လား။ ဖုန္းမလာေသးရင္ေတာင္ ေမွ်ာ္ေနတက္ၿပီးေတာ့…"
"မတက္ႏိုင္ဘူးေလ..ေနႏိုင္ေအာင္ေနရေတာ့မွာေပါ့။ နတ္သမီးက ကၽြန္ေတာ့ကို
အရုပ္တစ္ရုပ္လို သေဘာထားေနၿပီးေတာ့ ဟိုခ်န္ဒီခ်န္ လုပ္ေနတာကိုး.."
"တို႕က ဒီေန႔ ဖုန္းနံပါတ္ေပးမလို႔ဟာကို.. စိတ္ဆိုးတယ္ဆိုလည္း ေနေပါ့။ မေပးေတာ့ဘူး။"
"ဟာ…လုပ္နဲ႔..။ လိုခ်င္တယ္..စိတ္ဆိုးေတာ့ဘူး။ ခုေပး"
"ခုနကပဲ..စိတ္ဆိုးေနၿပိးေတာ့..အခုဘယ္လိုျဖစ္ရတာတုန္း။အေျပာင္းအလဲကျမန္လွခ်ည္လား။"
"ေပးကြာ..လိုခ်င္တယ္"
ေျပာေနရင္းနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ၾကည္ႏူးလာပါသည္။ စခ်င္
ေနာင္ခ်င္စိတ္လည္းေပၚလာပါသည္။ ဖုန္းႏွင့္ စကားေျပာေန ရျခင္းကို
ကၽြန္ေတာ္ေရာ.. နတ္သမီးပါ ေပ်ာ္၀င္ေနသည္ကို စိတ္ထဲမွ
သိလာပါသည္။ထိုေၾကာင့္
"ခုေပးကြာ..မရရင္ ေအာ္မွာေနာ္"
"ေအာ္ကြာ..နားေထာင္မယ္"
"ေအာ္…….."
"ေအာ္ေလ…"
"ေအာ္ေနတယ္ေလ….ေအာ္….ေအာ္….ေအာ္..။"
"ဟင္း..ဟင္း..ျပည့္စံုက စိတ္ဆိုးတာ ခဏေလးရယ္.."
"ဟာ..အၾကာႀကီးလည္း မဆိုးတက္ပါဘူး။ ၿပီးေတာ့ နတ္သမီးဆိုေတာ့
အရာရာသိေနတာ..ကၽြန္ေတာ္ စိတ္ဆိုးလည္း ဘာထူးမွာလဲ..။
ဒါေၾကာင့္…ေပးကြာ…ေပးပါဆို…"
"တို႔ဖုန္းခ်လိုက္ေတာ့မယ္ေနာ္။"
"ဟာ…မလုပ္နဲ႔ေလ…ေနဦး။"
"ျပည့္စံု…"
"ေျပာေလ..နတ္သမီး။"
"ျပည့္စံု…"
"ေျပာေလ..ကၽြန္ေတာ္ နားစြင့္ထားပါတယ္"
"ျပည့္စံု…"
"ေျပာပါဆို.."
"ေခၚခ်င္လို႔..သိလား။"
"ဟုတ္လား။"
"အင္း…ဖုန္းခ်လိုက္ေတာ့မယ္ေနာ္။ ဖုန္းနံပါတ္က ..၀၉.xx xxxxx "
"အင္း..ခဏ..ဟာ"
ဖုန္းခ်သြားပါသည္။ အခုေပးတဲ့ ဖုန္းနံပါတ္က အမွန္လား
..အေယာင္ေဆာင္လား..။ေ၀ခြဲလို႔မရေသးပါ။ ဒါေပမယ့္ ယံုၾကည္ပါသည္။
ျပည့္ျပည့္၀၀ ႀကီးကို ယံုၾကည္ပါသည္။
ေနာက္တစ္ပတ္က်မွ ဆက္လက္ဖတ္ရႈပါရန္…။ ေ၀ဖန္အႀကံေပးမႈမ်ားကို ေမွ်ာ္လင့္လွ်က္…
စာေရးတဲ့ နန္းညြန္႔ဦး ပါ..။
No comments:
Post a Comment
သင့္ရဲ႕ ထင္ျမင္ခ်က္ စကားေလးတစ္ခြန္းဟာ ကၽြန္ေတာ္တို႔အတြက္ ေရွ႕ဆက္ေရးသားရန္ အားေဆးေလး တစ္ခြက္ပါပဲဗ်ာ