"ေဟ့ေရာင္..ျပည့္စံု။ ထေတာ့ေလကြာ..(၁၁) နာရီေတာင္ထိုးေနၿပီ..။
ရၿပီလား..ေမးထားတာေတြ..။"
"အင္း….ဟင္.ဘာလဲ။ ေၾသာ္..ခဏေလးကြာ."
"ညက ဘယ္အခ်ိန္မွ အိပ္တာလဲ..။"
" ၂ နာရီေက်ာ္မွ..အိပ္ရတာ..မင္းကို နဲ႔ ေက်ာ္စြာကို လွမ္းေခၚလိုက္ကြာ.."
"ေဟ..ေအး..ေအး။ မင္းေရခ်ိဳးေတာ့။ ငါေခၚလိုက္မယ္။"
"ေဟ့ေရာင္..မင္းဒီရက္ပိုင္းမွာဘာေတြလုပ္ေနလဲ"
ေရခ်ိဳးခန္းထဲေျပး၀င္ရင္း လွမ္းေျပာလိုက္ပါသည္။
"လူစံုရင္..အထုတ္ေျဖမယ္ေလ..။ ေပါက္ေစ်းနဲ႔ေရာင္းမယ္။"
"ေဟ..! ေကာင္းကြာ..။"
ေ၇ခ်ိဳးၿပီးေတာ့ အ၀တ္စားလဲေနတုန္း လူစံုသြားပါတယ္။ သူတို႔အခ်င္းခ်င္းလည္း
အစံုေျပာေနၾကပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ အေၾကာင္းကေတာ့ အမ်ားဆံုး ပါပါတယ္။
တစ္ေအာင့္ေနေတာ့ အျပင္ထြက္ဖို႔ ေလာေဆာ္လိုက္ၿပီး "ေဒါင္"လို႔ေခၚတဲ့
လဘက္ရည္ဆိုင္ကို ဦးတည္လိုက္ၾကပါတယ္။ ဆိုင္ေရာက္ေတာ့မွ
ျဖစ္ေၾကာင္းစံုလင္ကို နတ္သံေႏွာၿပီး ရွင္းျပလိုက္ပါတယ္။
ေျပာစကားအဆံုးမွာ.. ေက်ာ္စြာက မွတ္ခ်က္တစ္ခုခ်ပါတယ္။
"မင္း ဇာတ္လမ္းကိုပဲ..ငါျပန္ေရးရင္ေတာင္ လူႀကိဳက္ေတာ္ေတာ္မ်ားမယ္။"
"အခုမင္းက ဘာဆက္လုပ္မွာလဲ"
လို႔ မင္းကို က ေမးပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ဘက္ကလည္း ရွင္းေနပါတယ္။
ခ်ိန္းဆိုလာမယ့္ေန႔ကိုပဲ ေစာင့္ေနရမွာပါ။ ဘာမွလုပ္လို႔မရေအာင္ကို
ျဖစ္ေနတာပါ။ ကၽြန္ေတာ္ခ်စ္ေနမိတာေတာင္ ဘယ္သူမွန္းမသိေသးဘူး ျဖစ္ေနတယ္ဗ်။
တစ္ကယ္..။ ဖုန္းဆက္ခ်င္တာလည္း စိတ္ထဲမွာ ပုရြက္စိတ္ေတြ
ဗံုးေပါက္ေနသလိုပဲ..။ ေနလို႔မရဘူး..။
သူငယ္ခ်င္းေတြ နဲ႔ စကားေျပာေနတုန္း ဖုန္း၀င္လာပါတယ္။
အလိုအေလ်ာက္သိတယ္လို႔ေျပာရမလား။ ေမွ်ာ္လင့္ေနတုန္း
ေပၚလာတယ္လို႔ေျပာရမလားေတာ့မသိပါဘူး..။ သူမဆီက ဖုန္း၀င္လာပါတယ္။
ကၽြန္ေတာ့္ကို ခ်ိန္းဆိုမယ့္ ဖုန္းလို႔ ထင္ထားတာပါ..။ တစ္ကယ္ေတာ့..
ဟုတ္ေနပါတယ္။
"ဆရာေမွာ္"
"နတ္သမီး လား..တာရာလား..ေသာ္တာလား..။"
"အကုန္တူတူပဲ"
"အင္း ေျပာပါဦး..ဘာေတြသိေနျပန္ၿပီလဲ။"
"မဟုတ္ဘူး..ရွင့္ကို မမက ေတြ႕ခ်င္လို႔တဲ့"
"ဗ်ာ..ဘယ္က မမ လဲ။ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔သိလို႔လား။"
"ကၽြန္မေျပာတာပဲ..နားေထာင္ေပးပါ။ နက္ဖန္ေန႔လည္ (၁) နာရီမွာ..ဆူးေလက ၁၀
ေထာင့္မွာ ေစာင့္ေနေပးပါ။"
"နားလည္လားဟင္.."
"ဗ်ာ..ဟုတ္ကဲ့ပါ။ အ၀ါကို အျပာေဖာက္ခဲ့ပါ။ အစိမ္းေတာ့ မျဖစ္ေစနဲ႔ေနာ္..။"
"စိတ္ခ်ပါ။"
နားစြင့္ေနေသာ သူငယ္ခ်င္းမ်ားက ကၽြန္ေတာ္ေျပာေနတာကို နားလည္ဟန္မတူပါ။
ဖုန္းေျပာၿပီးေတာ့ သူငယ္ခ်င္း ေတြက ဘာေတြေျပာေနတာလဲလို႔ ေမးေနပါေတာ့တယ္။
သူေျပာျပတာကို ျပန္ေျပာျပလိုက္ၿပီး ကၽြန္ေတာ္ေျပာျပတာ ကို
ျပန္ရွင္းျပရပါေသးတယ္။
ခ်ိန္းဆိုတာ ျဖစ္ေၾကာင္း၊ လူမွားမွာစိုးလို႔ အ၀ါ ႏွင့္ အျပာကို
၀တ္လာခဲ့ဖို႔ မွာလိုက္တာျဖစ္ေၾကာင္းႏွင့္ အစိမ္းေရာင္
အသံုးအေဆာင္တစ္ခုခုကို ယူေဆာင္လာႏိုင္ေၾကာင္း ေျပာျပရပါေတာ့တယ္။
ထိုအခါ..ေက်ာ္စြာက ..
"ဘယ္ေန႔ခ်ိန္းလိုက္တာလဲ"
"မနက္ဖန္ ညေန.."
"ေဟ.. ေဟ့ေယာင္…လိုင္းေပၚတက္ရဥိးမယ္ေနာ္..။ရ ၉ ေနာ္.။"
"ေအးပါကြာ..ငါေရာက္ေအာင္လာခဲ့မွာပါ..အဲ့ မလာခင္ ဒီစာႏွစ္ေစာင္ကို တင္ထားလိုက္။"
လို႔ ကၽြန္ေတာ္ေျပာၿပီး Memory Stick ကို ထုတ္ေပးလိုက္ပါသည္။ ဒီေန႔ကေတာ့
အေရးမႀကီးေသးပါဘူး။ ေနာက္ေန႔အတြက္ပါ။
ႀကိဳတင္ျပင္ဆင္ျခင္းဟာ..တိုက္ပြဲတစ္၀က္ကို ေအာင္ေစတယ္လို႔ ကၽြန္ေတာ္
ယံုၾကည္ထားပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ပါ။ ဒီေန႔ညကိုေတာ့ဘာမွ
မလုပ္ပဲ..သူ႔အေၾကာင္းကိုပဲေတြးေနမယ္လို႔ စဥ္းစားထားလို႔ပါ။
ကၽြန္ေတာ္လိုလူကိုေတာင္ မ်က္ေစ့လည္ေအာင္ ဖမ္းစားႏိုင္တဲ့ နတ္သမီးက္ို
မအံ့ၾသပဲ မေနႏိုင္ပါဘူး..။
အခန္း (၁၉)
ေနလည္ကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ဆူးေလဘုရားေပၚေရာက္ေနပါၿပီ။ အခ်ိန္ကို
ေျပာျပထားေပမယ့္ အနည္းငယ္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ေစာေစာေရာက္ေနပါတယ္။ လာသမွ်
မိန္းမပ်ိဳေပါင္းမ်ားစြာကိုလည္း အ၀ါႏွင့္အျပာေရာင္ပါရင္.. နတ္သမီးေလ
လားဆိုၿပီး လိုက္ၾကည့္မိပါတယ္။
ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ဘုရားေပၚလာတာမို႔လို႔ ထံုးစံအတိုင္း ေယာပုဆိုးနဲ႔
အက်ႌအျဖဴေရာင္ကိုသာ..၀တ္ဆင္လာခဲ့ ပါတယ္။
အျပင္ဘက္႐ႈခင္းကိုလည္းမၾကည့္ခ်င္ပါဘူး။ အရမ္းပူပါတယ္..။
ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ရဲ႕အပူခ်ိန္ကလည္း ျပင္းထန္လြန္း ပါတယ္။ ဘုရားရဲ႕ေအးျမမႈကေတာ့
အိုေအစစ္ထက္သာပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ေမာဟႀကီးေနပါတယ္။
ေမွ်ာ္ေနမိပါတယ္..။ နတ္သမီး လာမွာကိုေစာင့္ေနပါတယ္။ သူေျပာခဲ့ေသာ
စကားမ်ားကိုလည္း ျပန္ေတြးေန မိပါတယ္။ ေတြးေနရင္း..အနီးကပ္ၾကားလိုက္ရတာက..
"ကိုျပည့္စံု…ကၽြန္မေရာက္ပါၿပီ။"
"ဗ်ာ..အဲ့..ဟုတ္ကဲ့။"
"ကၽြန္မက တာရာပါရွင့္"
"ခင္ဗ်ားက..အငယ္ေပါ့။"
"ဟုတ္ကဲ့..အဲ့..ဘယ္သြားမွာလဲ.။"
"ဆိုင္တစ္ဆိုင္ဆိုင္မွာ ခဏ ထိုင္မယ္ေလ..ေျပာစရာလည္းရွိတယ္။"
"ရွင့္ကို ဖုန္းဆက္တာ ကၽြန္မအမပါ။"
"ဟုတ္လား.."
အံၾသခ်င္မိသြားသည္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း သိေတာ့သိေနပါသည္။ တစ္ခုခုပဲလို႔ေလ..။
အခုက်ေတာ့ ေသခ်ာသြား ပါသည္။သူတို႔က ညီအမႏွစ္ေယာက္ပါ..။
အမႊာေတြလည္းျဖစ္ေနပါတယ္။
ဆိုင္တစ္ဆိုင္ကိုေရာက္ေတာ့ သူမက စတင္ၿပီး..ေျပာလာပါေတာ့သည္။
"ကၽြန္မနာမည္က တာရာ ပါ။ အကို႔ဆီကို ဖုန္းဆက္တာနဲ႔ တစ္ခါ
အဲ..ႏွစ္ခါေၾကြေဗဒင္ေမးခဲ့ဖူးတာက မမေသာ္တာ ပါ"
"အမႊာညီအမေတြေပါ့.."
"ဟုတ္ကဲ့..ကၽြန္မတို႕က ၁၁ မိနစ္ျခားေမြးတဲ့ အမႊာညီအမေတြပါ။"
"ဒါဆို..မတာရာ..အမကေရာ..ဘယ္မွာလဲ.။"
"ေဆးရံုမွာပါ..။"
"ဟမ္..ဘယ္လိုျဖစ္တာလဲ.။ကၽြန္ေတာ့္ကိုလည္း ရွင္းျပပါဦး..။"
"ဒီလိုပါ ..အစ္ကိုရယ္..။ အမက သာမန္ပါပဲ..။ သူ႔ဖာသာသူ ေက်ာင္းတက္ေနၿပီး
စိတ္ပညာက်မ္းကို ပါရဂူဘြဲ႕ အတြက္ စာတမ္းျပဳစုေနပါတယ္။ တစ္ခါတစ္ရံ
အင္တာနက္သံုးပါတယ္.။ အစ္ကိုတို႔ ၀က္ဆိုက္ကို၀င္ၾကည့္မိေတာ့ အကိုေရးထားတဲ့
စာေတြ..ကဗ်ာေတြကို ႀကိဳက္ပါတယ္။ ၾကားမွာ ျဖတ္ေျပာခ်င္တာက ညီမတို႔အေဖက
နာမည္ရွိတဲ့ တားေရာ့ေဗဒင္ဆရာ တစ္ေယာက္ပါ။ ေဖေဖက ကၽြန္မတို႔ကို ေဗဒင္ပညာ
သင္ေပးထားပါတယ္။ ကၽြန္မကေတာ့ တားေရာ့နဲ႔ သီးသန္႔ေဗဒင္ေဟာၿပီးတစ္ဖက္က
နည္းပညာေက်ာင္းမွာ ဘီအီးဘြဲ႔အတြက္တက္ေနဆဲပါ..။ အမကိုေတာ့
ေဗဒင္မေဟာခိုင္းထားပါဘူး။ သူကလည္း ၀ါသနာသိပ္မပါဘူး။ "
"အင္း..ဆက္ေျပာပါဦး"
သူမက မွာထားေသာ အေအးပုလင္းကို စုပ္ေသာက္လိုက္ပါသည္။
ေမာသြားဟန္လည္းတူပါသည္။ ခဏၾကာေတာ့မွ ဆက္ေျပာပါသည္..။
"မမက ပါရဂူူဘြဲ႕ယူဖို႔ စာတမ္းျပဳစုေနခ်ိန္မွာ ေနခ်ိန္မွာ
ဘယ္လိုျဖစ္သြားလဲမေျပာတက္ပါဘူး။ေနပံုထိုင္ပံုေရာ ေျပာပံုဆိုပံုေတြပါ
ေျပာင္းလဲသြားတယ္..။ ေနာက္ၿပီး အကိုနဲ႔ ဘယ္လိုခ်ိတ္မိသြားလဲ
တာရာလည္းမသိပါဘူး။ေနာက္ပိုင္းမွာ အကိုရယ္..ကၽြန္မမသိေအာင္ လမ္းေဘးေတြမွာ
ေၾကြေဗဒင္ေဟာတာေတြဘာေတြ လုပ္ေတာ့တာပဲ..။"
"ခဏေနပါဦး မတာရာ..နတ္သမီးက အဲ့..မေသာ္တာက ဘယ္ကေဗဒင္ေဟာတ့ဲပစၥည္းေတြရလာလဲ"
"အဲ့ဒါက လြယ္ပါတယ္..ေဖေဖ့ဆီမွာ ေဗဒင္ေဟာတဲ့ပစၥည္းေတြက အစံုရွိေနတာပဲ။"
"ေၾသာ္..ဟုတ္သားပဲ။ ဆက္ေျပာပါဦး။"
"တစ္ခါတစ္ေလ..ကၽြန္မတို႔မသိေအာင္ လမ္းေဘးေတြမွာ
ေၾကြေဗဒင္ဆင္းေဟာေတာ့တာပဲ။ေတြ႔တဲ့ျမင္တဲ့သူေတြက အိမ္ကို
ဖုန္းဆက္လာရင္ေတာ့ သြားေခၚရတာေပါ့ေလ..။တစ္ခါတစ္ေလေတာ့လည္း ရွာမေတြဘူး.
သူ႔ဖာသာသူ ျပန္လာတယ္။အဲ့ဒီအခ်ိန္မွာ အကိုနဲ႔ေတြ႔တယ္ ထင္ပါတယ္။"
"ကၽြန္ေတာ္ နားမရွင္းဘူး။ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ ေတြ႕တယ္..သိတယ္..ဆိုတာကိုေရာ
မတာရာကဘယ္လိုသိတာလဲ။ ၿပီးေတာ့ မေသာ္တာကလည္း ဘာလို႔ တစ္ေန႔တစ္ေန႔
ကၽြန္ေတာ္လုပ္ခဲ့တာေတြကို သိသိေနတာလဲ။"
"ဟုတ္တယ္..အဲ့ဒါေတြကိုေတာ့ ညီမကိုယ္တိုင္လည္း နားမလည္ဘူး။ ဒါေပမယ့္
တစ္ေန႔မွာေတာ့ မမဒိုင္ယာရီ စာအုပ္
ပြင့္ေနခ်ိန္ရယ္..အကို႔ဆီကိုဖုန္းဆက္ေနတာရယ္ကို ေတြ႔လိုက္တာရယ္ေပါင္းၿပီး
ညီမက မမစာအုပ္ကို ဖြင့္ဖတ္လိုက္မိတယ္။ အဲ့ဒီမွာ အစ္ကိုနဲ႔ဆက္သြယ္ေနတာကို
သိလုိက္ရတာပဲ။ အကို႔ကိုေတာ့ မျမင္ဖူးေသးပါဘူး။ သိေတာ့သိေနတယ္။"
"ဒါဆို နတ္သမီးက်န္ေနခဲ့တဲ့ ေမးခြန္းတစ္ခုကို မတာရာကေဟာေပးတာကေရာ.."
"အဲ့ဒါက တိုက္ဆိုင္တာပါ အစ္ကို..။အကိုလာေမးခ်ိန္မွာ
ေျပာျပခဲ့တဲ့စကားေတြရယ္..မမဒိုင္ယာရီထဲကစာသား ေတြရယ္ ေပါင္းစပ္ၿပီး
လက္ခံေဟာေပးလိုက္တာပါ။"
"အင္း..ဇာတ္ရည္ကေတာ့ နည္းနည္းလည္လာၿပီ။ မရွင္းတာေတြေတာ့ က်န္ေသးတယ္။"
"အင္း.."
"ကၽြန္ေတာ္အခု သိခ်င္တာက မေသာ္တာ ဘယ္မွာလဲ။အဲ့ဒါကို ကၽြန္ေတာ္သိခ်င္တယ္။"
"အကို႔ကို တစ္ခုေတာ့ႀကိဳေမးခ်င္ပါတယ္။"
"ေမးပါ..မတာရာ"
"မမအေပၚ အကို ဘယ္လိုျမင္ပါသလဲ။"
"ကၽြန္ေတာ္ရွင္းရွင္းေလး ေျပာပါရေစ..။ကၽြန္ေတာ္ ေသာ္တာ့ကို
ခ်စ္ေနမိပါတယ္။ စိတ္မဆိုးပါနဲ႔။ အဲ့ဒီစိတ္နဲ႕ ကၽြန္ေတာ္ ေသာ္တာကို
ရွာေနမိတာပါ။"
"ေသခ်ာရဲ႔လား အကို..။"
"ေသခ်ာပါတယ္.မတာရာ..အရမ္းကိုေသခ်ာေနပါတယ္။"
"ဒါဆိုရင္..အကို႔ကို ညီမ မမေသာ္တာနဲ႔ေပးေတြ႔ပါမယ္။ညီမနဲ႔လိုက္ခဲ့ပါ"
"ေဆးရံုကိုေရာက္ရေလာက္ေအာင္ ဘာျဖစ္တာလဲဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္သိခြင့္ရမလား..မတာရာ..။"
"ရပါတယ္..ဒါေပမယ့္ စိတ္မေကာင္းေတာ့ မျဖစ္ပါန႔ဲေနာ္..။"
"ဟုတ္..ေျပာပါ မတာရာ..ကၽြန္ေတာ္ အရမ္းစိုးရိမ္ေနပါတယ္။"
"ဆရာ၀န္ကေတာ့ ဦးေႏွာက္အေျမးေရာင္တာလို႔ေျပာပါတယ္။ အမ်ားအျမင္မွာေတာ့
ရူးေနတာေပါ့ေလ။ လံုး၀ အရမ္းႀကိးေတာ့မဟုတ္ပါဘူး။
သူသိခ်င္တဲ့သူေတြကိုသိတယ္..သူမသိခ်င္တဲ့သူဆိုရင္ မသိဘူး။ စကားလည္း
ေျပာခ်င္မွေျပာတယ္။ မေျပာခ်င္မေျပာဘူး။ စိတ္က
အရမ္းႀကီးျဖစ္ေနတာေတာ့မဟုတ္ဘူး။ တစ္ခါတစ္ေလမွသာ အရမ္းျဖစ္တာ.."
"ဗ်ာ..ဘယ္လိုျဖစ္ရတာလဲဗ်ာ..။"
"ကၽြန္မတို႔လည္း အဲ့ဒါကိုအေျဖရွာေနဆဲပါပဲ။ေသခ်ာတာကေတာ့ မမ ေရာဂါရေနတာပဲ။"
"အင္း ..ေတြ႕မယ့္ေတြ႔ေတာ့လည္း စိတ္မေကာင္းစရာဗ်ာ။
ကၽြန္ေတာ္လိုက္ၾကည့္ခ်င္တယ္။ရမလား.။"
"ရပါတယ္..အကို။ မမလည္းေတြ႕ခ်င္ေနပါတယ္။ သူအားလံုးကို မမွတ္မိေပမယ့္
အကို႔ကိုေတာ့ သိေနပါတယ္။"
"ဗ်ာ"
ကၽြန္ေတာ္ အလြန္အံ့ၾသသြားပါသည္။ ဘယ္လိုျဖစ္ရတာလဲ
ဆိုတာလည္းေတြးလို႔မရေတာ့ပါ။ ကၽြန္ေတာ္ အလြန္ေတြ႕ခ်င္လာပါေတာ့သည္။
"မတာရာ..ကၽြန္ေတာ္ေတြ႔ခ်င္တယ္..။"
"ဟုတ္ကဲ့ပါ..အကို ..ေပးေတြ႔မွာပါ..။အေျခအေနမွန္ကို သိရင္အကိုမ်ား
စိတ္ေျပာင္းသြားေလမလားဆိုၿပီး ထိုင္ေျပာေနရတာပါ။ အခုလို အကိုဘက္က
စိတ္ကိုေတြ႕ရေတာ့ ညီမ အကို႔ကို မမနဲ႔ေပးေတြ႔ပါမယ္။"
ကၽြန္ေတာ္တို႔ အငွားကားတစ္စီးကို လွမ္းတားလိုက္ပါသည္။ တာရာက ေနရာကို
ကားဆရာအား ေျပာျပေနပါသည္။ကၽြန္ေတာ္ျမန္ျမန္ေတြ႔ခ်င္ေနပါသည္။
ကားကိုရပ္လိုက္ေတာ့ အိမ္တစ္အိမ့္ေရွ႕သို႔ေရာက္ေနပါၿပီ။ တာရာက
အရင္ဆင္းလိုက္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္က ျမန္ျမန္ ကားခလွမ္းရွင္းလိုက္ပါသည္။
တာရာကေတာ့ လုရွင္းေနပါသည္။ ကားသမားကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ထံမွ ယူၿပီး
ထြက္သြားပါသည္။
"လာ..အကို"
ဟုဆိုကာ အိမ္ထဲသို႔ ေခၚလိုက္ပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း လွမ္း၀င္လိုက္ပါသည္။
"လာ..ငါ့တူ"
ဖိတ္ေခၚသံႏွင့္အတူ အမ်ိဳးသားႀကီးတစ္ဦးႏွင့္
အမ်ိဳးသမီးႀကီးတစ္ဦးကိုေတြ႔လိုက္ရပါသည္။ ၿပံဳးျပဖိတ္ေခၚေနေသာ္ လည္း
မ်က္ႏွာမ်ားတြင္ ၀မ္းနည္းရိပ္အနည္းငယ္ကို ေတြ႕ျမင္ေနရပါသည္။
တာရာႏွင့္ေသာ္တာတို႔၏ မိခင္ ဖခင္မ်ားဟု ထင္မိပါသည္။
"ထိုင္ပါဦး သားငယ္"
"ဟုတ္ကဲ့ပါ အန္ကယ္"
"သမီးေရ..တစ္ခုခုလုပ္ပါဦး"
"ဟုတ္ကဲ့..ေမေမ"
တာရာ အိမ္ခန္းထဲသို႔၀င္သြားပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္ဒီေန႔ေတြ႔ႀကံဳေနရတာေတြက
ကၽြန္ေတာ္မႀကံဳဘူးေသးေသာ အေတြ႔အႀကံဳတစ္ခုပါ။
စိတ္မေကာင္းျခင္း၊၀မ္းနည္းျခင္းမ်ားႏွင့္ တစ္အိမ္လံုး သပ္ၿငိမ္ေနပါသည္။
ထိုအခ်ိန္တြင္..
"အန္ကယ့္နာမည္က ဦးသူရေက်ာ္ပါ။ ဒီဘက္က အမ်ိဳးသမီးကေတာ့ ေဒၚသီတာပါ။
ေသာ္တာနဲ႔တာရာတို႔ရဲ႕မိဘမ်ားပါ။"
"ဟုတ္ကဲ့ပါ..ေတြဆံုရတာ ၀မ္းသာပါတယ္ခင္ဗ်ာ။ကၽြန္ေတာ့္နာမည္က ျပည့္စံုပါခင္ဗ်ာ။"
"အန္ကယ္ကလည္း ေတြ႔ဆံုရတာ ၀မ္းသာပါတယ္။ ေနာင္လည္း လာႏိုင္ပါတယ္ကြယ္။"
"ဟုတ္ကဲ့ ခင္ဗ်..မေသာ္တာ ဘယ္လိုျဖစ္ရတာလဲ ..ေျပာျပႏိုင္မလား ခင္ဗ်ာ"
"တိုတိုရွင္းရွင္း
ေျပာရရင္ေတာ့၀ဋ္နာကံနာလို႔ပဲဆိုရမွာေပါ့ကြယ္။သမီးငယ္ေျပာၿပိးလို႔
ေမာင္ျပည့္စံုလည္း သိၿပီးေလာက္ေရာေပါ့ "
"ဟုတ္က့ဲ ခင္ဗ်..သိသင့္သေလာက္သိၿပီးပါၿပိ။ ကၽြန္ေတာ္ဘယ္လို
ကူညီႏိုင္မလဲဆိုတာပဲ စဥ္းစားေနပါတယ္။"
"အဲ့လိုစိတ္ရွိတာ ၀မ္းသာပါတယ္ကြယ္။ ခဏေစာင့္ဦးေနာ္..ထြက္လာလိမ့္မယ္။"
ဟု ေျပာဆိုရင္း ႏွစ္ေယာက္စလံုး အခန္းတြင္းသို႔၀င္သြားပါသည္။
တၿပိဳင္တည္းလိုလိုပင္ ေသာ္တာ ႏွင့္ တာရာတို႔ ထြက္လာၾကပါသည္။
လူေရာ..စိတ္ေရာမေကာင္းေသာအခ်ိန္တြင္ေတြ႔ရလု႔ိပါ။ေကာင္းမြန္ေနေသာ
အခ်ိန္တြင္သာ ေတြ႔လိုက္ရပါက ႏွစ္ခါျပန္ၾကည့္ရင္ေတာင္ၾကည့္လို႔၀မည္မထင္ပါ။
သိမ္ေမြ႕ေခ်ာေမာလွပလြန္းပါသည္။ နတ္သမီးဟု အေခၚခံရေလာက္ေအာင္ပင္
ေခ်ာေမာလွပလြန္းပါသည္။ ၀မ္းနည္းေနမိေနေသာ္လည္း
သနားစိတ္၊ကိုယ္ခ်င္းစာစိတ္၊ ကူညီေဖးမလိုေသာစိတ္ႏွင့္ လွမ္းၾကည့္ေနမိရာ..
ေသာ္တာထံမွ စကားသံထြက္လာမွ အသိစိတ္ျပန္၀င္လာပါသည္။
"နင္ တစ္ကယ္ရေအာင္ရွာလာတာပဲကိုး တာရာရဲ႕"
"ကိုကို ေမွာ္ဆရာေလး"
ရင္ထဲစြဲေနေအာင္ မွတ္မိေနေသာ စကားသံေလး..ကို စတင္ၾကားလိုက္ရပါသည္။
ကၽြန္ေတာ့္ေရွ႕ကထိုင္ခံုတြင္ ၀င္ထိုင္လိုက္ပါသည္။ တာရာကလည္း
ေသာ္တာေဘးတြင္ ၀င္ထိုင္လိုက္ပါသည္။ခုနက ၀မ္းနည္းရိပ္သမ္းေနေသာ တာရာ့
မ်က္ႏွာက ဟန္ေဆာင္လိုက္သည္ထင္ပါသည္။ လံုး၀
၀မ္းနည္းဟန္မ်ိဳးမရွိေတာ့ဘဲေပ်ာ္ရႊင္ၾကည္ႏူးေနေသာ ဟန္ပန္မ်ား
ေတြ႔လိုက္ရပါသည္။
"နင္တစ္ကယ္ေခၚလာတာပဲ တာရာရဲ႕။ ငါ့ညီမ အရမ္းေတာ္တာပဲ။"
ထပ္မံေျပာျပန္ပါသည္။ထိုအခါ တာရာက မမပဲ
မိတ္ဆက္ခ်င္လို႔ဆို..ညီမေလးနဲ႔သိေနၿပီ မမရဲ႔ ဟုလည္း ညီအမ အခ်င္းခ်င္း
ေျပာေနၾကပါသည္။ၿပီးမွ ကၽြန္ေတာ့္ဘက္လွည္ၿပီး ၿပံဳးျပပါသည္။ အနည္းငယ္လည္း
ရွက္ေနဟန္တူပါသည္။
"မဂၤလာပါ အကို..ေတြ႔ရတာ၀မ္းသာပါတယ္။ အကို႔ကို
စိတ္ရႈတ္ေအာင္လုပ္မိသြားရင္ ခြင့္လြတ္ပါေနာ။္"
"ရပါတယ္..နတ္သမီးရယ္..ကၽြန္ေတာ္က နတ္သမီးနဲ႔ ေတြ႔ခြင့္ရတာကို ေက်နပ္ေနပါၿပီ။"
"ေမွာ္ဆရာေလးေရာက္လာမယ္ဆိုတာကို နတ္သမီးက သိေနပါတယ္။"
"ဟုတ္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ထက္ နတ္သမီးက အရာရာကို ပိုသိႏိုင္မွာပါ။"
"ခစ္..ခစ္..ဒီလိုပါပဲ။"
"ေနေကာင္းလား"
"အင္း ေကာင္းပါတယ္..ဘာျဖစ္လို႔လဲ"
"မဟုတ္ပါဘူး။တစ္ေယာက္ေယာက္ကိုေတြ႔ရင္ ႏႈတ္ဆက္ေနၾကစကားျဖစ္ေနလို႔ပါ"
"ကၽြန္မသိပါတယ္..ကိုျပည့္စံုရယ္..။ တာရာ အိမ္ထဲခဏ၀င္စမ္း။"
သူ႔ညီမကို ရုတ္တရက္လွည့္ေျပာလိုက္ၿပီး ကၽြန္ေတာ့္ဘက္ကို
လွည္ၿပံဳးျပလိုက္ပါသည္။ မွန္လိုက်င့္သံုးလိုက္ ပါသည္။ ထိုအခါကၽြန္ေတာ္က
..
"ကိုကိုေမွာ္ဆရာ"
"ဗ်ာ..နတ္သမီး။ ေျပာပါ.."
"ကၽြန္မအေပၚ အံ့ၾသေနတာလား။"
"အမွန္ေျပာရရင္ အံ့ၾသေနတာအမွန္ပါပဲ..နားမလည္ႏိုင္ေအာင္ပါပဲ.။"
"နတ္သမီးေျပာခ်င္တာလဲ.အဲ့ဒါပဲ.."
"ကၽြန္ေတာ္နားမလည္ဘူး။"
"ဒီလိုေလ…ကၽြန္မ ပါရဂူဘြဲ႔ယူဖို႔အတြက္စာတမ္းလုပ္ေနတုန္းမွာ
တစ္ေန႔ထက္တစ္ေန႔ အာရံုၾကည္လင္ဖို႔အတြက္
ေယာဂထိုင္တယ္။အာနာပါနလုပ္တယ္။စိတ္ေလ့က်င့္ခန္းေတြလုပ္တယ္။အဲ့ဒီလိုေတြလုပ္ေနတုန္း
စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာ ေတြေျပာင္းလဲမႈျဖစ္လာတယ္
ထင္ပါတယ္ရွင္..လွမ္းၾကည့္သမွ်လူေတြအားလံုးရဲ႕စိတ္ကိုျမင္ေနရတယ္။ပထမေတာ့
ေက်နပ္တာေပါ့ေလ..ေနာက္ပိုင္းက်ေတာ့ ကၽြန္မ
မေပ်ာ္ေတာ့ဘူး။စိတ္ေတြညစ္လာတယ္။ေျပာျပရင္လည္း ဘယ္သူမွလက္ခံမယ္ မထင္ဘူး။"
"အင္း..ဆက္ေျပာပါဦး။ ကၽြန္ေတာ္ စိတ္၀င္စားလာၿပီ"
"ကိုျပည့္စံုေရာ..ႀကံဳဘူးလား။"
"ဟင္အင္း..မႀကံဳဖူးဘူး။ဒါေပမယ့္ ၾကားဘူးတယ္။အဲ့လိုအျဖစ္မ်ိဳးေတြကို.."
"……………."
"ဆက္ေျပာပါဦး"
"ၾကာလာေတာ့ မိဘမ်ားက သိလာတယ္။ဒါေပမယ့္ သူတုိ႔သိတဲ့ပံုစံက
လမ္းလြဲေနတယ္။သေဘာကေလ..ကၽြန္မက
တစ္ခုခုျဖစ္ေနသလိုမ်ိဳးေပါ့..။ေရာဂါတစ္ခုခု ျဖစ္ေနတယ္လု႔ိ ထင္လာၿပီး
ေဆးထိုးေဆးတိုက္ေတြ လုပ္ေတာ့တာပဲ။ ကၽြန္မက မဟုတ္ဘူးေျပာေတာ့လဲ
မရပါဘူးရွင္။ ေဖေဖကေဗဒင္ေတြေဟာတဲ့သူဆိုေတာ့ ဇာတာေတြဘာေတြ တြက္ၿပီး
ေရာဂါလို႔ သတ္မွတ္ေတာ့တာပါပဲ။"
"ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ ပတ္သတ္မႈကေရာ ဘယ္လုိရိွလဲ..ေျပာျပပါဦး"
"အဲ့ဒါက ဒီလိုပါ..။ကၽြန္မအခုလိုျဖစ္ေနတာကို နားလည္ကူညီႏိုင္မယ့္
သူကိုစိတ္ထဲကေန ရွာၾကည္ေတာ့ ဆရာေမွာ္ကိုေတြ႔ေတာ့တာပါပဲ..အျခားေသာ
ပတ္သတ္မႈေတြလည္းပါတာေပါ့ေလ..။"
"ဟုတ္လား..အံ့ၾသတယ္..တစ္ကယ္ေျပာတာ..ကၽြန္ေတာ္က
သာမန္သူတစ္ေယာက္ပါ..တန္ခိုးရွင္လည္းမဟုတ္ဘူး။ လူေတြကို
ႏိုင္သေလာက္ကူညီတယ္..ဒီေလာက္ေလးပါပဲ.."
"အကို႔ဘက္ကၾကည့္ရင္ေတာ့ ဟုတ္တာေပါ့ေလ..ညီမဘက္ကၾကည့္ရင္ေတာ့
အဲ့ထက္ပိုတာေပါ့။ဒါနဲ႔ပဲ အကိုနဲ႔ ေတြ႔လာမယ္ေန႔မွာ ဆက္စပ္မႈရွိလာေအာင္
ဖုန္းဆက္ေတာ့တာပါပဲ။ ဘယ္သူမွလည္း မသိပါဘူးရွင္.. ေနာက္ေတာ့မွ ညီမေလး
တာရာက သိသြားတယ္။"
"ဟုတ္လား…ဘယ္လိုသိသြားတာလဲ"
"ကိုျပည့္စံု အံ့ၾသေနတာကို သိၿပီး
စခ်င္ေနာက္ခ်င္စိတ္ကလည္းေပၚလာ..အကိုကလည္း သဲသဲမဲမဲရွာေနေတာ့ သနားမိၿပီး
သဲလြန္စ ေပးလိုက္တာပါ။"
"ေၾသာ္…ဒီလိုကိုး..အဲ့ဒါနဲ႔ပဲ ရႈတ္ကုန္တယ္ဆိုပါေတာ့"
"ညီမဘက္ကေတာ့ မရႈတ္ပါဘူး။ကိုျပည့္စံုဘက္ကသာ ရႈတ္ကုန္တာပါ။"
"ဟုတ္ပါတယ္..။ကၽြန္ေတာ္သာ နားမလည္ႏိုင္ေအာင္ေတြ ျဖစ္ကုန္တာ။လူကိုရူးခ်င္သြားတာပဲ။"
"ခစ္..ခစ္…ဟုတ္တယ္။ ဟုတ္တယ္။"
"စိတ္မဆိုးပါနဲ႔ရွင္..ကၽြန္မကအကူအညီေတာင္းခ်င္လို႔ပါ။"
"ရိုးရိုးေျပာၿပီးေတာင္းလည္းရသားနဲ႔ဗ်ာ..။"
"မရဘူးရွင့္။ အေၾကာင္းတရားေတြကရွိေနတာကိုး..။"
"ဘာတုန္းဗ်ာ..။ဘာေတြရွိေနေသးလို႔တုန္း"
"ရွိတာေပါ့..။ကိုျပည့္စံုဘက္ကျဖစ္ေနတဲ့ကိစၥက က်န္ေသးတယ္။"
"ဒါနဲ႔ ဘာလို႔မ်ား နတ္သမီး နာမည္ကုိသံုးရတာလဲ။"
"ေၾသာ္..ကိုျပည့္စံုကလည္း အကိုက ကိုကိုေမွာ္ဆရာေလးဆိုေတာ့လည္း..ကၽြန္မက
နတ္သမီးလုပ္ရေတာ့တာေပါ့။
ၿပီးေတာ့ ညီမေလးရဲ႕ဆိုင္နာမည္ကလည္း နတ္သမီးဆိုေတာ့
အာရံုေတြကိုလွည့္စားဖို႔က ဒီနာမည္ပဲရွိတာေလ.."
ကၽြန္ေတာ္တစ္ခုကို သတိရသြားပါေသးသည္။ ခုေမးခုေျဖမွာ လာေမးဖူးေသာ
နတ္သမီးကိစၥ..အဲ့ဒါ ေသာ္တာပဲလား ဆိုတာ..
"မေသာ္တာမ်ား ကၽြန္ေတာ့္ဆိုက္ထဲကို လာလည္ဘူးေသးလား"
"သိခ်င္ေနၿပီမလား..ဟုတ္ပါတယ္..ေမးဖူးပါတယ္။ကိုျပည့္စုံေျဖခဲ့ဖူးတယ္ေလ..လာခဲ့ေလ..ေသေသခ်ာခ်ာရွင္းျပမယ္တဲ့..
ခစ္..ခစ္..ဘာမွလဲမသိဘဲနဲ႔..အာလူးေပးေနတာေလ.ဟုတ္တယ္မလား.။."
"အဟဲ..အဲ့ဒါကေတာ့..ဟီး..ဟီး..။ ဒီလိုပဲ ေျပာရတာေပါ့..။ဒါေပမယ့္
ထင္ေတာ့ထင္လိုက္ပါေသးတယ္။ ကၽြန္ေတာ္သိတဲ့ နတ္သမီးမ်ားလားလို႔ေလ..။
အဲ့ဒါ..မေသာ္တာပဲမလား..။"
"ဟား..ဟား..ဟုတ္တယ္။ ကၽြန္မကိုယ္တိုင္လာေမးတာ..။ဆရာရြီးတယ္ေလ..ခစ္..ခစ္။"
ကၽြန္ေတာ္လည္း ရွက္ရယ္..ရယ္ၿပီး..
"ဒါကေတာ့နတ္သမီးရယ္..လူတိုင္းကို အဆင္ေျပေအာင္ေျပာဖို႔ဆိုတာ လြယ္မွမလြယ္တာကိုးဗ်။"
"ဟုတ္ပါတယ္…ကိုျပည့္စံု ေတာ္ပါတယ္..။"
"နတ္သမီးကိုေတာ့ မမွီပါဘူးဗ်ာ..ကၽြန္ေတာ္
ေတာ္ေတာ္ည့ံပါေသးတယ္။လိုေသးတယ္..လိုေသးတယ္..။"
"မည့ံပါဘူးရွင္….စိတ္နယ္လြန္ကိစၥဆိုေတာ့လည္း
သာမန္သူဘယ္ေလာက္ေတာ္ေတာ္..ဒီလိုမ်ိဳးေတာ့
မျဖစ္ႏိုင္ဘူးေပါ့ေလ..။ဟုတ္တယ္မလား..။စိတ္မညစ္ပါနဲ႔ရွင္.."
ထိုကဲ့သိုေျပာေနခ်ိန္တြင္..ကၽြန္ေတာ္ ပတ္၀န္းက်င္ကိုေမ့ေနပါသည္။
တာရာ၀င္လာေတာ့မွ လက္ရွိဘ၀ထဲ ျပန္ေရာက္လာသလို ခံစားလိုက္ရပါသည္။
"ထိုင္ေလ..ညီမေလး။"
"မမ တို႔စာရင္းရွင္းၿပီးသြားၿပီလား။"
"ေအး..ညီမေလး။ ၿပီးသင့္သေလာက္ေတာ့ၿပိးပါၿပီ။"
"အခ်ိန္ကိုၾကည့္ဦးေလ..မမ။"
"ေအး ဟုတ္သားပဲ..ည(၈)နာရီေတာင္ေက်ာ္ေနၿပီ။"
"ဟုတ္ကဲ့..ေနာက္တစ္ရက္မွ ဆက္ေဆြးေႏြးၾကတာေပါ့။ ကၽြန္ေတာ္လည္း
မျပန္ခ်င္ေသးေပမယ့္..ခြင့္ျပဳပါဦး။"
"ေနာက္တစ္ရက္ေတြ႔မယ္ေလ..ကိုျပည့္စံု..နတ္သမီး ဖုန္းဆက္လိုက္မယ္။"
"ဟုတ္ၿပီေလ..ၾကာေတာ့မၾကာေစနဲ႔ေနာ္..ကၽြန္ေတာ္ေမွ်ာ္ေနမယ္..။ "
"ဟုတ္ကဲ့ပါ..စိတ္ခ်..။ (၂) ရက္အတြင္း ဖုန္းဆက္လိုက္ပါမယ္။ တာ့တာေနာ္"
"ဟုတ္ကဲ့..တာ့တာပါ။ မတာရာကိုလည္း ႏႈတ္ဆက္ပါတယ္ေနာ္..။ လမ္းေတြ႔ရင္ေခၚပါ။"
"ဟုတ္ကဲ့ပါ..။ ညီမကိုလည္း မမလို ခင္ႏိုင္ပါတယ္။"
"ဟုတ္ကဲ့..ညီမကို တာရာလို႔သေဘာထားၿပီးခင္ပါမယ္။အားရင္လည္း
ေဗဒင္လာအေဟာခံပါဦးမယ္။ ဆိုင္ေနရာေတာ့ေျပာထားေပ့ါဗ်ာ..။ရွာရတာ
မ်က္စိမူးလြန္းအားႀကီးလို႔ပါ။"
"ညီမလည္း အဆင္ေျပရင္ ဖုန္းဆက္လိုက္ပါမယ္။ဒါေပမယ့္ ဘာလုပ္လုပ္ မမက
သိေနေတာ့ လုပ္ရဲဘူးရွင့္"
"ျဖစ္ရမယ္..ဟား..ဟား။"
"အင္းေလ..ခစ္..ခစ္"
"ဖုန္းဆက္လိုက္မယ္"
"ဟုတ္ကဲ့..တစ္ကယ္ျပန္ၿပီေနာ္.."
"ဟုတ္ကဲ့ရွင့္"
"နတ္သမီးေတြေရ..ျပန္ပါၿပီ.။"
ကၽြန္ေတာ္လည္း ျပန္လာခဲ့ပါသည္။ လမ္းေပၚေတာင္မေရာက္ေသး တစ္ခုကို သတိရသြားပါသည္။
"ဟာ….သြားၿပီ..လိုင္းေပၚမွာ လက္ခံစကားေျပာဖို႔ခ်ိန္းထားတယ္.။ ေသေရာကြာ..။
သြားၿပီ..သြားၿပီ..။"
ေနာက္တစ္ပတ္က်မွ ဆက္လက္ဖတ္ရႈပါရန္…။ ေ၀ဖန္အႀကံေပးမႈမ်ားကို ေမွ်ာ္လင့္လွ်က္…
စာေရးတဲ့ နန္းညြန္႔ဦး ပါ..။
No comments:
Post a Comment
သင့္ရဲ႕ ထင္ျမင္ခ်က္ စကားေလးတစ္ခြန္းဟာ ကၽြန္ေတာ္တို႔အတြက္ ေရွ႕ဆက္ေရးသားရန္ အားေဆးေလး တစ္ခြက္ပါပဲဗ်ာ