ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ ဆင္ေၿခဖုံးရပ္ကြက္မ်ားရွိ လက္လုပ္လက္စား အမ်ားစုသည္ တန္ဖိုးနည္းထမင္းဆိုင္မ်ားကိုသာ အဓိကထား စားေသာက္ေနရၿပီး၊ ထမင္းဆိုင္မ်ားမွလည္း အဆင္ေၿပေအာင္ က်ပ္ (၅၀)၊ (၁၀၀) ဖိုးအထိ ေရာင္းေပးရေၾကာင္း သိရ

ရန္ကုန္ၿမိဳ႕႐ွိ ဆင္ေၿခဖုံးၿမိဳ႕နယ္မ်ားတြင္ ေနထိုင္ေသာ လက္လုပ္လက္စား
အမ်ားစုသည္ တန္ဖိုးနည္း ထမင္းဆုိင္မ်ားကိုသာ အဓိကထား စားေသာက္ေနရၿပီး
ထမင္းဆိုင္မ်ားမွလည္း အဆင္ေၿပေအာင္ (၅၀)၊ (၁၀၀) ဖိုးခန္႔ အထိ
ေရာင္းေပးရေၾကာင္း သိရသည္။

ပန္းရံေန႔စားသမားမ်ား၊ ေခါင္း႐ြက္ဗ်က္ထိုး ေစ်းသည္မ်ား၊
စက္႐ုံးအလုပ္သမားမ်ားတုိ႔သည္ ၀င္ေငြေပၚမူတည္၍ ခြဲေ၀သုံးစြဲေနရၿပီး
ခ်က္ၿပဳတ္စားေသာက္ၿခင္းထက္ ၀ယ္ယူစားေသာက္ၿခင္းက ၄င္းတို႔အတြက္
ပိုမိုအဆင္ေၿပေၾကာင္း ေငြ ၂၀၀ မွ ၃၀၀ ခန္႔႐ွိလွ်င္ တစ္နပ္စာအတြက္
လုံေလာက္ေၾကာင္း ဆင္ေၿခဖုံးရပ္ကြက္ေန ၿပည္သူမ်ားထံမွ သိ႐ွိရသည္။

"ကၽြန္ေတာ္က ပန္းရံလုပ္ပါတယ္။ ေန႕စားဆိုေတာ့ ၃၀၀၀ ေလာက္ရတယ္
ေန႔ၿပန္တိုးေပးရ ဟိုအေၾကြး ဒီအေၾကြးေပးရနဲ႔ ေနာက္ဆုံး
ထမင္းမခ်က္ႏိုင္ဘူး။ အိမ္ၿပန္ေရာက္တ့ဲ အခ်ိန္က ခုႏွစ္နာရီေလာက္႐ွိေတာ့
ခ်က္ရင္လည္း ဆာလို႔ မေစာင့္ႏိုင္ဘူး။ ဆိုင္မွာက ထမင္းတစ္ရာဖိုး၊
ဟင္းတစ္ရာဖိုးဗ်ာ လိုက္ပြဲကငါးဆယ္ တစ္ကိုယ္ေရဆုိ ေလာက္တယ္။
မိန္းမနဲ႔ကေလးပါလာရင္ တစ္ေထာင္ေလာက္ ကုန္တယ္" ဟု ေၿမာက္ဥကၠလာပတြင္
ေနထိုင္ေသာ အသက္သုံးဆယ္ခန္႔႐ွိ ကိုညိဳလုံးက ေၿပာသည္။

မနက္တြင္ အေပါင္ဆိုင္မ်ား၊ ပိုက္ဆံေခ်းသူမ်ားက မိမိတို႔ေက်းဇူး႐ွင္မ်ား
ၿဖစ္ေၾကာင္း၊ ထုိမွရသည့္ေငြမ်ားကို ေစ်းရင္းဖို႔ႏွင့္
မနက္ပိုင္း၀မ္းစာအတြက္ ေၿဖ႐ွင္းရေၾကာင္း လိႈင္သာယာၿမိဳ႕နယ္တြင္
ေနထိုင္ေသာ ေစ်းသည္တစ္ဦးကလည္း ေၿပာၿပခဲ့သည္။

လိႈင္သာယာၿမိဳ႕နယ္အတြင္းရွိ ထမင္းဆိုင္ရွင္ တစ္ဦးကလည္း "ဒီမွာေတာ႔
အနည္းဆုံး ၃၀၀ ဖိုးေရာင္းတယ္၊ ဒါေပမဲ့ ၅၀၊ ၁၀၀ ဖိုးကိုပဲ လာ၀ယ္စားၾကတာ
မ်ားတယ္၊ တစ္ေန႔ကို လူေလးဆယ္ငါးဆယ္ေလာက္ စားတာဆိုေတာ့
သူတို႔၀ယ္တဲ့ေစ်းကုိ ေရာင္းရတာေပါ့၊ မေရာင္းရင္လည္း ၀ယ္စားမယ့္သူေတာင္
ရွိမွာမဟုတ္ဘူး၊ လက္ဖက္သုပ္ ႏွစ္ရာဖိုး၀ယ္တယ္။ ေနာက္ထပ္တစ္ရာဖိုး
ေပးပါဆုိလည္း ေရာင္းေပးရတယ္။ တစ္ခါတစ္ေလဆို ထမင္းစာၿပီးမွ အေၾကြးဆိုၿပီး
မွတ္ခိုင္းတယ္။ စားၿပီးမွေတာ့ ဘာေၿပာလို႔ရမွာလဲ၊ ဆာေနတဲ႔သူေတြဆိုေတာ့လည္း
မေၿပာခ်င္ေတာ့ဘူး" ဟု ေၿပာျပခဲ့သည္။

http://www.first-11.com/index.php?option=com_content&view=article&id=17346:2013-01-14-08-56-33&catid=43:2009-11-10-07-39-09&Itemid=111